25 stycznia 2017r. zapadł ważny wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE (C 367/15). Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym został skierowany przez Sąd Najwyższy i dotyczył wykładni art. 13 dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej.
Trybunał w w/w wyroku stwierdził, że prawo unijne określa tylko minimalne standardy w kwestii poszanowania praw własności intelektualnej, a państwa członkowskie mogą ustanowić środki silniejszej ochrony. Trybunał potwierdził, że uprawniony, którego prawo własności intelektualnej zostało naruszone, może zażądać od osoby, która naruszyła to prawo, albo odszkodowania za poniesioną przez niego szkodę albo, bez wykazywania rzeczywistej szkody, domagać się zapłaty sumy pieniężnej w wysokości odpowiadającej dwukrotności stosownego wynagrodzenia, które byłoby należne tytułem udzielenia zgody na korzystanie z danego utworu.
Trybunał zwrócił uwagę na istotę ryczałtowego charakteru odszkodowania (dwukrotności opłaty licencyjnej). Trybunał zaznaczył, iż brak proporcjonalności pomiędzy podwójnym stosownym wynagrodzeniem a rzeczywiście poniesioną szkodą nie ma znaczenia, ponieważ na tym właśnie polega istota każdego odszkodowania ryczałtowego.
Wyrok ten jest kolejnym wyrazem korzystnej dla twórców wykładni przepisów przez Trybunał Sprawiedliwości UE.
Jeśli masz pytania do tego wyroku, skontaktuj się z radcą prawnym Anną Gołębiowską.
